Na današnji dan prije 125 godina, 29. lipnja 1900. rođen je Antoine de Saint-Exupéry, znameniti francuski književnik i zrakoplovac.
Rodio se u staroj, ali relativno siromašnoj plemićkoj obitelji u Lyonu, gradu koji je stoljećima bio najveći i najvažniji francuski grad nakon Pariza, a postojao je još u starorimskog doba, kad je bio jedno od glavnih središta rimske Galije (tada je nosio naziv Lugdunum).
Antoine de Saint-Exupéry rodio se u ulici imena Rue du Peyrat, u središnjem dijelu Lyona (ta se ulica nalazi na poluotoku koji čine rijeke Rhône i Saône na mjestu gdje se njihovi tokovi sastaju). Nekadašnja Rue du Peyrat danas po slavnom književniku nosi naziv Rue Antoine de Saint-Exupéry, a u njoj se još uvijek može vidjeti njegova rodna kuća.
Djetinjstvo je Saint-Exupéry u određenoj mjeri proveo u dvorcu La Môle (franc. Château de La Môle) u Provansi, nedaleko od Saint-Tropeza. Taj je dvorac pripadao još od 18. stoljeća uglednoj plemićkoj obitelji Boyer de Fonscolombe, iz koje je potjecala književnikova majka.
Mladi je Antoine uvelike boravio i u dvorcu Saint-Maurice-de-Rémens (franc. Château de Saint-Maurice-de-Rémens), koji je bio u vlasništvu njegove tetke. Taj se prilično velik dvorac nalazi između Lyona i Geneve.
Rano je djetinjstvo autor Malog princa, dakle, uvelike proveo na aristokratskim lokacijama, u dvorcima i palačama svojih rođaka.
Od 1922.godine bio je profesionalni pilot u Francuskoj, Africi i Južnoj Americi. Od sredine 1930-ih reporter lista Paris-Soir, 1940. prebjegao u SAD, 1943. se pridružio trupama Slobodne Francuske. Nestao je za izviđačkoga leta iznad Korzike.
U romanima o životu pilota Južna pošta (Courrier-Sud, 1929) i Noćni let (Vol de nuit, 1931) uzdizao je pustolovinu i osjećaj profesionalne dužnosti kao najviši domet egzistencije.
Slična je duha i njegova autobiografska proza Zemlja ljudi (Terre des hommes, 1938) i Ratni pilot (Pilot de guerre, 1942). Najpoznatije mu je djelo Mali princ (Le Petit Prince, 1943), koji je stekao kultni status te je preveden na više od 100 jezika.
Čudesna ugođaja svojstvena bajci, ta knjiga za djecu nekim elementima podsjeća i na mit (dimenzija svevremenosti, tema pojedinčeva prihvaćanja vrjednota zajednice), a protežnim motivima osamljenosti i smisla postojanja, kao i naznakama tjeskobe, upućuje čak i na egzistencijalističke tendencije. Odlikuje se profinjenom liričnošću te sintetizira Saint-Exupéryjevu humanističku viziju.
Posmrtno mu je objavljen roman Utvrda (Citadelle, 1948), koji odlikuju mnoge parabole i simboli, a koji pokazuje rastući autorov pesimizam spram ljudske sudbine.
